امروزه با وجود واتساپ، اینستاگرام و سایر امکانات ارتباطی شاید تنهایی یکی از مشکلات بزرگ و رو به گسترش باشد. در واقع ما منتظر بروز یک اپیدمی بزرگ تنهایی هستیم و باید برای مواجهه با آن آماده باشیم.
احساس تنهایی یک حس آزاردهنده است که آثار بد آن روی سلامتی ما تا مدتها ادامه می‌یابد. ما می‌دانیم که دود دخانیات، بی تحرکی و چاقی سه عاملی هستند که سلامتی ما را تهدید می کنند و اکنون باید تنهایی را هم به این فهرست اضافه کنیم. احساس تنهایی ربطی یه این قضیه ندارد که چند نفر اطراف ما هستند. احساس تنهایی مربوط به این است که ما سطح ارتباط خود با با اطرافیان را چگونه ارزیابی می‌کنیم.
تجربه کردن تنهایی سطح هورمون کورتیزول یا همان هورمون استرس را در بدن ما بالا می برد. بالا ماندن کورتیزول قدرت شناخت (حافظه و یادگیری و …) را کم می‌کند، دستگاه ایمنی را محدود می‌سازد و احتمال بروز بیماری‌های التهابی و قلبی-عروقی را زیاد می‌کند.
همچنین تنهایی عامل مهمی در آسیب زدن به سلامت روان ماست و احتمال بروز افسردگی و اضطراب را زیاد می‌کند.
برای دور زدن تنهایی چنین بیندیشیم و رفتار کنیم:
۱- نسبت به احساسات و هیجان‌های خود آگاه و حساس باشیم. هر از چند گاهی احساس تنهایی طبیعی است ام اگر زیاد این احساس سراغتان می‌آید آن را زود شناسایی کنید و به فکر راه حل باشید.
۲- تاثیر تنهایی روی سلامتی جسمی را درک کنیم. تغذیه سالم، ورزش مرتب و خواب کافی (نه کم نه زیاد) وقتی کفایت می‌کند که تنهایی را هم شکست داده باشیم.
۳- برای ارتباط اجتماعی بهتر تلاش کنیم. مثلا به جای این که با یک دوست از راه پیام ارتباط داشته باشید با وی قرار ملاقات بگذاریم. به جای ایمیل تلفن بزنیم بهتر است.
۴- خوبی‌های کوچک حتی در حق غریبه‌ها انجام دهیم و رفتارهای مهربانانه از خود بروز دهیم. این رفتارها بسیار قدرتمند هستند و روابط اجتماعی را به طور چشمگیری تقویت می‌کنند.
۵- روی کیفیت تمرکز نماییم نه کمیت. قهوه خوردن با یک دوست و گپ زدن با او بسیار بیشتر از هزاران فالور اینستاگرام و صدها دوست در واتساپ به ما کمک می‌کند.
۶- اگر علائم افسردگی داریم به یک مشاور روانشناس مراجعه کنیم.

یادمان باشد ارتباط با دیگران هم سختی‌های خودش را دارد اما تنهایی مانند قفس طلایی ممکن است با راحتی و آسایش ما را فریب دهد. اما آنچه از روابط خود به دست می‌آوریم بیشتر از ریسک‌های آن است.
تنها نمانیم