شاید بگیم من وقت ندارم یا پیدا کردن دوست تازه برام مهم نیست ولی روانشناس‌ها بر این باورن دوست پیدا کردن روی سلامتی و تندرستی ما تاثیر مثبت مهمی داره. شاید بعد از آب، غذا و سرپناه، دوستی و همدمی مهمترین عامل حفظ تندرستی باشه.
همنشینی و رفاقت استرس رو کم می‌کنه، فشارخون رو تعدیل می‌کنه، احتمال چاقی رو کاهش می‌ده، افسردگی رو محو می‌کنه و طول عمر رو بیشتر.
نخستین شاخص میزان خوشبختی ارتباط نزدیک فرد با اقوام و دوستان است. خوشبختی برخلاف تصور مردم یک شیء نیست، خانه نیست، خودرو نیست بلکه مردمی که برای همنشینی برمی‌گزینیم و روابط‌مان مهم است.
اکنون با نکاتی برای یافتن دوستان تازه به عنوان بزرگسال صحبت می‌کنیم.
برخی از مردم برای ملاقات غریبه‌ها بسیار آماده هستند در حالی برخی افراد در برخورد با غریبه‌ها دچار استرس و خجالت می‌شوند. برای دوست شدن هر دو طرف باید آمادگی ریسک پذیری داشته باشند. ابتدا ببینیم آیا ما در برابر دوست تازه حالت تدافعی می‌گیریم یا برعکس آماده پذیرش هستیم.
اگر دوچرخه‌سواری دوست داریم دنبال گروه دوچرخه‌سواری بگردیم نه پیاده‌روی. اگر به جای دلخواه می‌روید اما منفعل هستید برای خودتان هدف تعیین کنید مثلا بگویید در هر نوبت حتما باید با سه نفر جملاتی حتی کوتاه صحبت کنید. انتظار نداشته باشید افراد بیایند و با شما دوست شوند بلکه دوستیابی یک کار فعال است که ما باید انجام دهیم و تمرین و تلاش می‌خواهد.
خیلی مصمم و تهاجمی دنبال دوست نباشیم.
اگر در برخورد نخست خیلی صمیمی باشیم و با پافشاری بخواهیم با کسی دوست شویم به ما شک می‌کند. بهتر است کم کم به سمت دوستی پیش برویم و مطمئن شویم خودمان و طرف مقابل با این دوستی راحت هستیم. شاید پس از کمی مصاحبت نوشیدن یک قهوه با هم یا یک نوبت قدم زدن با هم بتواند دوستی را شکل بدهد. کارشناسان معتقدند ۱۰ تا ۱۵ بار صحبت لازم است تا پس از آن حس دوستی پیش بیاید.
یک شنونده بی‌نظیر باشیم و به صحبتها علاقه نشان دهیم.
اگر ما به صحبتها خوب گوش دهیم و پرسشهای مناسب و مرتبط بپرسیم قدم بزرگی به سمت دوستی برداشته‌ایم. سوال‌هایی بپرسیم که به جواب تشریحی نیاز دارد مثلا “بیشتر درموردش توضیح می‌دی جالب بود”
جشن بگیریم.
وقتی کسی یک نکته مثبت از خودش می‌گوید او را بستاییم و حس خوبی در او به‌وجود بیاوریم. مثلا بگوییم “چه خوب روی فرمی” یعنی اضافه وزن ندارد.
دیدار کنیم.
هرچه بیشتر یک فرد را ببینیم بیشتر و بهتر می‌توانیم با او دوست شویم. همسایه یا کسی که در تمرین ورزش ما حضور دارد بیشتر احتمال دارد که به دوست ما تبدیل شود.
از شبکه‌های اجتماعی عاقلانه استفاده کنیم.
هر دوستی شرایط خاص خود را دارد ولی حتما به یک جور حضور فیزیکی نیاز دارد. شبکه‌های اجتماعی توهم دوستی هستند و بدون پا بیرون گداشتن از خانه نمی توان دوست پیدا کرد. می‌توان از این شبکه‌ها برای افزایش ارتباط استفاده کرد ولی کسی را مجبور نکنید همیشه آنلاین باشد یا فوری به شما پاسخ بدهد. یادمان باشد دوستی در فضای مجازی به تنهایی جای دوست واقعی را نمی‌گیرد.
حلقه‌های دوستان را ارزیابی کنید.
برخی دوستان طوری هستند که دوسه بار در سال صحبت کردن با آنها برای هر دو طرف کافی است. اما برخی دوستی‌ها نیاز دارد مصاحبت بیشتری رخ دهد تا پابرجا بماند. بنابراین هر دوستی درجه خاصی از زمان و تعهد را می‌طلبد که شاید در طول زمان تغییر هم بکند و ما باید نسبت به آن حساس باشیم.
همراهان قدیمی گزینه‌های خوبی هستند.
اگر دنبال دوست تازه هستید به فهرست شماره تلفن‌های خود سری بزنید. همکاران، یا همکلاسی‌های قدیمی می‌توانند گزینه‌های خوبی برای دوستی تازه باشند.
اما روانشناس‌ها برای کمک به افراد خجالتی چه پیشنهادی دارند؟ افراد خجالتی بهتر است با جملات کوتاه آغاز کنند حتی صحبت کوتاه با کسانی که قرار نیست دوست شوند مثلا با غریبه‌ها در آسانسور. شاید به نظر ریسک داشته باشد اما یادمان نرود برای پیدا کردن دوست به تلاش و تمرین نیاز داریم. افراد خجالتی رفتارهای خجالتی خود را به چالش بکشند مثلا قرار بگذاریم که هر روز به پنج نفر که در حالت عادی سلام و احوالپرسی نمی‌کنیم، سلام بدهیم. پس از این مرحله موضوعی اگر در فردی به نظرمان جالب آمد درباره آن بپرسیم. تلاش کنیم نام افراد را در میان صحبت به کار ببریم. سلام همراه با لبخند در راهرو محل کار یک فرمول بسیار کارآمد است. اگر با کسی می‌خواهیم دوست شویم از هر فرصتی برای فرستادن یک پیغام مثبت به او استفاده کنیم.
با در معرض صحبت قرار دادن خودمان، اعتماد به نفس لازم را به دست می‌آوریم. با به کار بستن این نکات کم کم راحت تر می‌شویم و در جاهایی که بیشتر رفت و آمد داریم دوست‌هایی پیدا می‌کنیم.
