پژوهشی که به تازگی در نشریه Lancet منتشر شد حاوی اطلاعات بیماران بدحال مبتلا به عفونت کرونا در چین است که به دو بیمارستان مرجع چین منتقل شده بودند. در این پژوهش مشخصات پزشکی و کلی گروهی که بر اثر عفونت کرونا فوت شدند با کسانی که بهبود یافته و ترخیص شدند مورد مقایسه قرار گرفته و نتایج زیر به دست آمده است:
سن بالای ۶۰ سال، داشتن بیماری های زمینه‌ای مانند دیابت و بیماری‌های قلبی و تغییراتی در آزمایش خون با احتمال بیشتر مرگ و میر بیماران همراه بود.
نارسایی تنفسی، وجود عفونت در خون (سپسیس) و عفونت ثانویه با یک میکروب دیگر از جمله مواردی بودند که وقوع آنها در بیماران بستری به شدت احتمال مرگ را برای‌شان زیاد می‌کرد.
میانه زمان لازم از نخستین علامت تا فرا رسیدن مرگ ۱۸٫۵ روز بود در حالی که افرادی که بهبود می یافتند به صورت میانه پس از ۲۲ روز مرخص می شدند.
میانه زمان طول کشیدن تب ۱۲ روز و سرفه ۱۹ روز بود و ۴۵ درصد از بهبودیافتگان حتی هنگام ترخیص از بیمارستان سرفه می کردند.
بهبود تنگی نفس و مشکلات تنفسی نشانه خوبی برای بهبود بود. کسانی که پس از ۱۳ روز تنگی نفس و مشکلات نفس کشیدن در آنها برطرف می شد رو به بهبود می رفتند و درغیر این صورت احتمال مرگ بشدت زیاد می شد.
میانه مدت پخش کردن ویروس در محیط از نخستین روز آغاز علائم ۲۰ روز بود این مدت بین ۸ تا ۳۷ روز بین افراد مختلف متغیر بود.
اما بجز سن بالا و وجود بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت و بیماری‌های قلبی چه چیزهایی در آزمایش‌ها با افزایش خطر مرگ و میر همراه بود:
کم بودن تعداد لنفوسیت ها (نوعی گلبول سفید)
تعداد زیاد گلبول های سفید
بالا بودن ALT
بالا بودن LDH
بالا بودن تروپونین ۱ قلبی با تست بسیار حساس
بالا بودن کراتین کیناز
بالا بودن D-dimer
بالا بودن فریتین خون
بالا بودن اینترلوکین ۶
بالا بودن زمان PT
بالا بودن کراتینین و پروکلسیتونین