ویروس کرونا یک ویروس غیرقابل‌پیش بینی است. افراد را به‌راحتی واگیر می‌کند و کسانی که در سطح سلول‌های بدن‌شان بخصوص ریه، قلب، مغز و کلیه گیرنده‌های خاصی را بیشتر داشته باشند با علائم شدید و شوربختانه گاهی مرگ مواجه می‌شوند. این گیرنده به ویروس کمک می‌کند سریع‌تر به سلول‌ها بچسبد و به تعداد بیشتری وارد سلول‌ها شود و گاهی نارسایی آن عضو را تا شدیدترین درجه ممکن پیش آورد.

هشتاد درصد افراد به سرنوشت بالا دچار نمی‌شوند؛ مانند یک آنفلوانزای ساده کرونا می‌گیرند و خوب می‌شوند اما بیست درصد دچار عفونت شدید کرونا می‌شوند. کهنسالان، دیابتی‌ها، کسانی که قشارخون بالا دارند و برخی افراد که گیرنده را بیشتر دارند در معرض خطر بالا هستند.

کسانی که ضعف ایمنی دارند مثلا کسی که به خاطر سرطان در حال شیمی‌درمانی است یا به علت یک بیماری ماه‌ها یا سال‌هاست که داروهای حاوی کورتون مصرف می‌کند، هم باید بسیار مراقب باشند. در این افراد سیستم ایمنی بدن آن قدر قوی نیست که در برابر ویروس مقاومت کند و ویروس‌ها به راحتی به سلول‌های بی‌دفاع ریه هجوم می‌برند.

آمارها هنوز خیلی دقیق نیست ولی مشکل اینجاست که حدود پنج درصد بزرگسالان و سی درصد افراد زیر هیجده سال ویروس را می‌گیرند و ناخواسته پخش می‌کنند، بدون این که هیچ علامتی نشان دهند. این افراد که هرگز نمی‌توان به آنها شک کرد، با یک عطسه محافظت‌نشده ویروس را پخش می‌کنند یا دستی که جلوی بینی گرفته‌اند را به اجسام می‌زنند و بقیه را در معرض ویروس قرار می‌دهند.

به همین دلیل‌ها بهتر است تا جایی که ممکن است دور هم جمع نشویم. تا جایی که اقتصاد و احساسات ما اجازه می‌دهند به هیچ جمع غیرضروری نرویم. فاصله فیزیکی و ماسک مفید هستند ولی هرگز محافظت صددرصدی به وجود نمی‌آورند.