فروردین ۱۳۹۱-

تاریخ منبعی برای یادگیری

بی گمان وقتی که انجمن زرتشتیان تهران در نخستین سالهای گشایش خود برای نخستین بار در روز نخست نوروز سال ۱۲۹۷ خورشیدی نخستین دید و بازدید همگانی را در آدریان برگزار کرد، میزان شور و شوق زرتشتیان تهران از این رویداد بزرگ وصف نشدنی بود. برای درک این مهم می توان به بخشهایی از اطلاعیه انجمن که به نام «استقبال- سعادت» پیش از نوروز به دست زرتشتیان رسیده است (نقل از کتاب ارزشمند «انجمن زرتشتیان تهران، یک سده تلاش و خدمت» اثر پژوهشگر ارجمند آقای فرامرز پوررستمی)، اشاره کرد:

«بی گمان کسانی که بیشتر از روی پاکدلی به سوی آفریدگار خود متوجه هستند بیشتر و بهتر سعادت خود را استقبال می نمایند … اگر مدتی وسیله اجتماعات و اتحاد در بندگی خدای یکتا از زردشتیان مقیم طهران مفقود بود سپاس خدای به همت خداپرستان وسیله آن فراهم و خانه امید همه یعنی عبادتگاه عمومی برای آن جماعت، آباد و دلهای افسرده شاد گردید … مقتضی آن شده … در ابتدای سال نو و نوروزی که در پیش است قبل از آن که جماعت به خود پردازند برای استقبال سعادت آتیه و برای استمداد از خداوند بی مانند به جهت خوش بختی های سال نو و برای بروز اتحاد و اتفاق جماعت و برای نشان دادن مساوات و برابری و برادری افراد با یکدیگر به جهت نوروز امسال دید و بازدید زردشتیان از زن و مرد با یکدیگر فقط و فقط منحصر به آدریان خواهد بود که عموم زردشتیان از مرد و زن و کوچک و بزرگ اعم از رییس و اعضاء انجمن یا سایرین در روز و ساعات معینه ذیل در آدریان حضور خواهند داشت و هر فردی در موقع ورود اول وارد نمازخانه شده و به ذکر و عبادت خدای بی همتا پرداخته و بعد به اطاق پذیرایی داخل شده با عموم دست برادری به یکدیگر داده با دلی شاد و توکل به خدای جهان آفرین به منازل خود می روند:»

شما خود را در آن موقعیت فرض کنید و خیال کنید هم اکنون در آن سال و موقعیت قرار دارید، پس از سالها در شهر شما «آدریان» آغاز به کار کرده و انجمن با چنین درایت و با نگاهی چنین برخاسته از دل مردم، دید و بازدیدی به پا کرده است. اگر شما بودید برای برپایی آن حاضر بودید چقدر کمک کنید؟ آیا حاضر بودید مثلاً یک روز درآمدتان یا یک هفته یا یک ماه از درآمدتان را به انجمن کمک کنید؟

حالا شما خود را عضو منتخب مردم در آن دوره انجمن فرض کنید و خیال کنید که شما در آن سال عضو هیات مدیره انجمن بودید؟ شما توقع داشتید در برابر پدید آمدن این امکان و نیایشگاه عمومی، مردم چگونه و تا چه حد از لحاظ مالی به برگزاری دید و بازدید همگانی نوروز کمک کنند؟ می توان در نظر گرفت که انجمن درآن زمان درآمد نداشته و از لحاظ منابع مالی و ثروت شدیداً در مضیقه بوده و فقط از دهش نیک اندیشان تغذیه می شده است. شما به عنوان عضو خیالی انجمن در آن سال از مردم چه توقعی داشتید؟ خواندن قسمت پایانی همان اطلاعیه موسوم به «استقبال- سعادت» در این مورد کمک کننده است:

«به قدر لزوم دهن شیرینی از طرف انجمن زرتشتیان تهیه شیرینی دیده خواهد شد فقط واردین مطابق میل و رضای خود می توانند به صندوق های اعانه دست خیری به رسانند و توفیقات سال جدید را از آفریدگار خیر و سعادت بیابند. در خاتمه متذکر می شود که در آن روز عکس جماعت نیز برداشته می شود.

 رییس انجمن زردشتیان طهران                        کیخسرو شاهرخ»

 می توان از این برگ تاریخ دو نکته بلکه بیشتر آموخت:

۱-     تصمیم سازی اگر با «میل و رضای» مردم مطابقت داشته باشد، نتایج بهتر خواهد بود.

۲-     «مساوات و برابری و برادری» بیشتر از پیام و قانون و مصوبه به نماینده و انجمن کمک می کند که در پیشبرد اهداف اجتماعی از همه افراد و همه امکانات کمک بگیرند، نه فقط از یک قشر یا یک منبع خاص.

جالب است بدانید هفت سال بعد چنین مراسم دید و بازدید نوروزی در مجلس شورای ملی وقت هم به همین روش جهت وکلای مجلس آغاز شد.