خورداد ۱۳۹۰
در نشست دیروز هیات مدیره گردش ۴۲ انجمن زرتشتیان تهران تصمیم گرفته شد که خانم شیرین خوبچهر از مدیریت ورزشی مجموعه آدریان بزرگ کنار گذاشته شوند.
پیشنهاد کمیسیون جوانان انجمن برای مدیریت جدید یک پسر جوان است که از بستگان همسر رییس هیات مدیره انجمن به شمار می رود و در رشته مهندسی هوا- فضا تحصیلات عالی دارد و به سبب ناتوانی در انجام کارهای گروهی هرگز نتوانسته است در یک تیم ورزشی حتی بازیکن ذخیره باشد. فرنشین کمیسیون جوانان انجمن علت این تصمیم را چنین بیان می کند: خانم خوبچهر طی یک و نیم سال گذشته خوب کار کرده اند و ما از ایشان سپاسگزاری می کنیم و قرار است در یکی از جشن ها، شاید جشن مهرگان، از ایشان با یک شاخه گل و لوح تقدیر تجلیل نماییم. اما ما به دنبال اهداف بزرگتری هستیم و برای همین می خواهیم کار را به یک کاردان تحصیل کرده بسپاریم و حقوق یک سال او را پیش بدهیم. فرنشین کمیسیون جوانان در پاسخ به این سوال که اهداف بزرگ را نام ببرید، گفت: ما نباید به ورزش مانند یک بازی نگاه کنیم. ما باید تلاش کنیم مجموعه فوق آن چنان تمام موارد آیین نامه را اجرا کند که حتی جنبنده ای در آن جرات نیابد تکان بخورد، چه برسد به این که بازی کند. این مجموعه جای بازی نیست، جای ورزش های راکتی است. او در واکنش به من که گفتم خوب بازی هم جزیی از ورزش و در واقع، آغاز ورزش است، خشمگین شد و دستگاه ضبط صوت مرا گرفت و گفت پس نمی دهد. بعد با کلی التماس و تمنای من حاضر شدند آن را به من پس بدهند ولی گفتند بار دیگر فقط اجازه دارم سوال های مربوط بپرسم و نباید اظهار نظر کنم آن هم وقتی تخصص ندارم!
مدیر جدید مجموعه که سعی می کرد گنجایش پوست خود را افزایش دهد تا در آن، جا بگیرد گفت : برنامه های ما بسیار بزرگ و وسیع است. آنچه ما انجام خواهیم داد باعث خواهد شد که همه جوانان، بچه ها و بزرگسالان بدون نیاز به آمدن و تحمل ترافیک، به آن افتخار کنند. ما برای این، مدیریت این مجموعه را پذیرفتیم که سر و سامانی به این جا بدهیم. نامبرده ضمن غیراصولی خواندن کارهای پیشین در پاسخ به سوال من گفت: با کارشناسان صحبت کرده ایم که در محل زمین چمن یک پایگاه پرتاب راکت درست کنند و انجمن هم قبول کرده از محل سه درصد آموزش و پرورش مدارس دخترانه گیو، گشتاسب و انوشیروان دادگر، تمام مخارج را بپردازد. من پرسیدم: پرتاب راکت تنیس یا بدمینتون؟ او با استهزا پاسخ گفت : کوچولو! پرتاب راکت فضایی، این چیزی است که جامعه ما به آن نیاز دارد. قرار است نماینده جدید ایرانیان زرتشتی هم با انجمن همکاری کند تا اجاره بهای زمینهای قصر فیروزه وصول شود، آن وقت می فهمید ما نیازهای جنبشی و آموزشی کودکان و نوجوانان را چطور برطرف می کنیم!
قابل ذکر است که سال گذشته در همین روزها، امید فرهنگ مدیر سابق سازمان پذیرایی انجمن زرتشتیان تهران به سبب آنچه کمیسیون خدمات انجمن طشویش اظحان امومی (!؟ ) می نامید از کار برکنار شد و قراردادی مشابه و عین قبلی با یک بازنشسته نیروهای مسلح که در زمینه علوم تجربی تحصیلات عالی دارد منعقد گشت. هنوز کسی نتوانسته است نسبت ایشان با هیات مدیره گردش ۴۱ انجمن را کشف کند اگرچه کل هیات مدیره همه چیز را ول کرده اند و یک گروه ۲۱ نفره تحقیق و تفحص برای مچ گیری با یک سر مربی دوره دیده فراهم دیده اند و در اتریش اردوی تدارکاتی بر پا کرده اند.
چندی پیش بهزاد پوراسفندیاری هم به سبب نصب یک قاب بزرگ نقاشی از اشوزرتشت در محل تالار مارکار به سبب استفاده بی مورد نقاشی از رنگ سبز در این نقاشی مورد بازخواست شدید و توبیخ با ذکر در پرونده قرار گرفت و به او تفهیم شد که اگر بخواهد به فکر خلاقیت و از بین بردن یک رنگی و یکنواختی مراسم روزمره مارکار باشد، باید برود کنار آقای امید فرهنگ. خدمت کردن به جامعه یعنی حفظ یکرنگی و یکنواختی و دلزدگی و جنب نخوردن جنبندگان و فکر نکردن و امثال آن. اصلاً چه معنی می دهد که …!
شوکه شدید
شاید شما هنوز در شوک هستید، نگران نباشید. اگر درست و با دقت خوانده بودید می فهمیدید که این یک مقاله خیالی و زاییده فکر من است و اصلاً حقیقت ندارد. آری! من پیش بینی می کنم که شاید، شاید یک سال دیگر در چنین روزی یعنی ۱۴ تیرماه ۳۴۸۰ چنین اتفاقاتی، خدای ناکرده، بیفتد. ضمن احترام زیاد به همه کسانی که دیروز، امروز و فردا برای منافع جامعه کار و فکر می کنند و نیز ادای احترام بسیار زیاد به کسانی که نام آنها را برده ام، امیدوارم این نوشتار تلنگری باشد به وجدان من که بیشتر به کسانی که واقعاً به مردم و زرتشتیان فکر و خدمت می کنند، احترام بگذاریم و آنها را واقعاً تجلیل کنیم چنان که الگوی نسل بعد قرار گیرند.