تیر ۱۳۹۲-

راستش نمی دانم از کجا آغاز کنم ولی کسی حوصله ندارد پس بهتر است چکیده بگویم آن قدر که جامعه بداند.

از حدود آبان ماه سال پیش برای مرمت ساختمان دبیرستان انوشیروان با اداره محترم میراث فرهنگی دو سه نوبت مکاتبه و با مسوول مربوطه چندین نوبت ملاقات شد. از فروردین ماه امسال مکاتبه در مورد آموزشگاه های انجمن با مسوولین مرتبط در آموزش و پرورش آغاز شد و چندین نوبت ملاقات صورت گرفت و حتی در اوایل خورداد گفته شد که از انجمن زرتشتیان تهران دعوت به عمل خواهد آمد که در یک نشست حاضر شوند و درباره آموزشگاه ها صحبت شود.

جای بسی نگرانی و اندوه است که هنوز هیچ یک از این ادارات پاسخی نداده اند نه مثبت، نه منفی. جالب است بدانید یکی از مقامات دولتی که نمی خواهد نامش برده شود به من گفت: تنها با فشار از راه روزنامه ها و رسانه ها شاید کاری برایتان انجام شود! دلیلش را جویا شدم گفت: اگر کاری برای شما انجام شود به دولت یا مدیر مربوطه می گویند طرفدار زرتشتیان است و همین امر باعث می شود کارتان پیش نرود.

من نمی دانم گفته ی این مقام دولتی تا چع حد درست است اما اطمینان دارم در قانون اساسی کشور، ایرانیان زرتشتی از حقوقی برابر با دیگر هموطنان برخوردار هستند و دولت موظف است از حقوق همه ایرانیان، از جمله ایرانیان زرتشتی پشتیبانی و به خواسته های بحق و قانونی آنها رسیدگی کند. اگر قرار باشد چنین بهانه های واهی، روال قانونی امور مربوط به ایرانیان زرتشتی را متوقف کند، چه کسی پاسخگوی دغدغه های برچیده شدن فساد اداری و پیشگیری از تفرقه افکنی و تلاش برای ویکپارچگی ملی خواهد بود؟