آیا تبعیض چیز خوبی است؟ پرسش ساده ای به نظر می رسد، مگه نه؟ آیا کسی هست که بگوید تبعیض خوب است؟ آیا یک نفر پیدا می شود؟ نه!

تبعیض یعنی تقسیم کردن بعضی از بعضی دیگر. تبعیض یعنی رفتار متفاوت و متمایز داشتن با یک نفر یا یک گروه در مقایسه با سایر افراد یا گروه ها. ببینید صحبت بر سر تفاوت است و تمایز. ننوشته لزوما رفتار بدتر داشتن، نوشته رفتار متمایز داشتن. به عنوان نمونه فرض بگیرید همه جامعه دارند به مدارس جداشده جنسیتی می روند: یعنی مدارس یا دخترانه هستند یا پسرانه. حالا اگر یک گروهی از کودکان همان شهر به مدرسه مختلط بروند (مثلا به دلیل کمبود فضا یا بودجه) چه اتفاقی می افتد: نسبت به این کودکان با تبعیض رفتار شده است. آیا این کودکان احساس خوبی دارند؟ این کودکان تفاوتی بین خود و بقیه نمی بینند ولی متوجه می شوند در رفتار با آنها تبعیض قائل شده اند.

تبعیض چه عواقبی دارد؟

تبعیض با سوءاستفاده و قلدری هیچ فرقی ندارد. همان آسیب ها را در پی دارد. احساس طرد شدن بد نیست؟ ناخواسته احساس گناه به کودک دست می دهد. این احساس ها با اضطراب بسیار شدید همراه است و ناراحتی و افسردگی را در پی دارد. این کودکان علائق خود را بتدریج از دست می دهند و اضطراب به صورت اختلال غذا خوردن خودش را نشان می دهد. احساس جدا افتادن از دیگران درست همان تحقیر است. تحقیری که به سردرگمی و شکست را از پیش پذیرفتن می انجامد. این افراد از اجتماع گریزان هستند و معمولا کارآیی کمتری به لحاظ تحصیلی دارند.

نتیجه گیری می کنیم که اگر توانایی داریم کاری را بدون تبعیض بهبود ببخشیم آن کار را بکنیم. اگر به قیمت تبعیض می خواهیم به زعم خودمان باعث پیشرفت شویم بهتر است کاری نکنیم.