داشتم تار می زدم که اولین علامت اومد سراغم: به خاطر درد شونه ام، کل کنسرت رو خراب کردم. اصلا نمی تونستم روی موزیک تمرکز کنم. موقع برگشتن به خونه حتی عوض کردن دنده ماشین برام بی نهایت سخت بود.

صبح فردا با یه درد وحشتناک رفتم درمانگاه. دکتر متوجه شد دونه های قرمز کوچیکی سمت چپ گردنم وجود داره. خودم هم دیده بودم ولی فکر کردم پشه منو زده. دکتر بلافاصله گفت: زونا ست.

من وقتی ۵ سالم بود آبله مرغون گرفتم. ویروس توی بدنم توی نزدیک نخاع باقی موند و حالا بعد از ۴۳ سال در امتداد مسیر یه عصب در سمت چپ بدنم دوباره ویروس فعال شده، هم.ن ویروس که انگار تا حالا خواب رفته بود. مشکل من نسبتا خفیف بود و با چند تا مسکن دردم برطرف شد. من معمولا از خوردن قرص فراری هستم ولی این درد عصب شبیه دردهای دیگه نبود و بدون قرص نتونستم تحملش کنم.

نمی شه پیش بینی کرد زونا کی میاد سراغ آدم. پژوهشگرها می گن حدود سن پنجاه سال یا بیشتر، یا با ضعیف شدن دستگاه ایمنی بدن (مانند مبتلایان به سرطان) یا با استرس و ضربه یا بعضی داروها ممکنه شعله ور بشه، مثل آتیش زیر خاکستر. مثلا مادرم بعد از آخرین نوبت شیمی درمانی دچار حمله زونا شد. هم سنش بالا بود، هم شیمی درمانی دستگاه دیابت رو ضعیف کرده بود، هم برای مبارزه با سرطان کلی استرس داشت.

به مادرم داروی ضدویروس تجویز شد که بتونه عفونت ویروسی رو شکست بده و البته مسکن که درد سوزشی و تیرکشنده رو برطرف کنه.

بعد از چند هفته تاولها می رن و لکه های قرمز می مونه. لکه های قرمز من درد نداشت ولی لکه های مادرم حدود یکی دو ماه بعد از تاولها هنوز دردناک موند که با مسکن خوب بود.