بهمن ۱۳۹۰- شاید برخی از شما که نوه تان یا فرزندتان به زودی به دبستان می رود، نام شاپور درودی را به یاد بیاورید؛ کسی که به اصطلاح مدیریت دبستان جمشید جم را طی سالهای ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۵ بر عهده داشت.

کسی که در بهمن ماه سال ۱۳۶۴ عکس بزرگ اشوزرتشت را به زیر کشید، عکسی که به دست فرزند نیکوکار ارباب جمشید جمشیدیان پس از بازسازی ساختمان قدیمی به یادگار بنیانگذار دبستان، به این مکان آموزشی پیشکش شده بود.

آیا می دانید در همان سال وقتی که زن سرایدار دبستان جمشید جم یکی از دانش آموزان را تنبیه بدنی کرد، آقای شاپور درودی چه واکنشی نشان داد؟ شما چه حدسی دارید؟ آیا فکر می کنید درست است که آقای شاپور درودی با تهدید انجمن اولیا و مربیان وقت، تمام اختیارات مال و پولی که والدین حدود ۳۵۰ دانش آموز ایرانی از اقوام و ادیان گوناگون به انجمن اولیا و مربیان سپرده بودند به دست گرفت و قرار است فقط به خداوند بزرگ بابت چگونگی خرج کردن آن پاسخگو باشد؟ فکر می کنید آیا صحت دارد که آقای شاپور درودی هیچ یک از پیشنهادهای انجمن اولیا و مربیان را برای بهبود آموزش دانش آموزان در دبستان جمشید جم نشنید و راه هر گونه همکاری والدین را با مدرسه به روی فرهیختگان و تحصیل کردگان جامعه بست؟ آیا شما شنیده بودید که آقای شاپور درودی از به خدمت گرفتن مربی ورزش برای تربیت جسم و شادابی روح فرزندان جامعه در آن سالها طفره رفت؟

شوربختانه شمار افراد غیرحرفه ای که طی سی سال گذشته در برخی از آموزشگاه های زرتشتیان از سوی ادارات مناطق ۶ و ۱۲ آموزش و پرورش تهران به عنوان به اصطلاح مدیر آموزشگاه به جامعه آموزشی ما تحمیل شدند به همین یک نفر ختم نمی شود.

افشار، رضوان و … کسانی هستند که با رفتارهای غیرحرفه ای خود تحت لوای مدیر آموزشگاه نه تنها قوانین ساده مملکت که حتی چند بند قانون اساسی کشور را نادیده گرفته اند. پاک کردن نماد ملی ایران یعنی فروهر از دیوار تالار دبستان گیو، تخم نفرتی که از شنیدن نام مدیر وقت دبیرستان انوشیروان دادگر در چهره دانش آموزان سالهای پیش از ۱۳۷۰ تا ۱۳۸۸ این مدرسه می توان دید، تهدید به اخراج شاگردان فیروزبهرام در زمان مدیریت افشار در صورت بازگو کردن مشکلات مدرسه به انجمن اولیا و مربیان… سایر موارد همگی نشان می دهند که حل مشکلات این آموزشگاه ها با به کارگیری نیروی انسانی روزآمد، دانشمند و دارای فضایل اخلاقی بالا میسر می گردد.

برای به ثمر نشستن این خواسته بزرگ جامعه نیاز به همت و حمایت همه شما عزیزان احساس می شود. انجمن زرتشتیان تهران به عنوان نقطه عطف همت و حمایت شما می تواند با بررسی همه جانبه راه حل های پیش رو و سپردن این آموزشگاه ها به یک شورای مرکزی مدیریت آموزشگاه ها، یادگارهای مادران و پدران ما، این آموزشگاه هایی که بسیاری از فرهیختگان و دانشمندان جامعه دیروز و امروز از آن فارغ التحصیل شده اند را با کیفیتی بسیار والاتر و شایسته تر حفظ کند : پیشنهادی که استاد ارجمند جناب آقای بوذرجمهر پرخیده پیش از این عنوان کرده بودند و امروز نیاز به آن بیش از هر زمان دیگری احساس می شود: نیاز به نگاه تخصصی به همه جنبه های آموزشگاه ها با دانش روز و برابر با روشهای آموزشی و روانشناختی روز دنیا. حال که نام خوبان به زبان آمد بجاست از برخی مدیران خوبی که در آموزشگاه های تحت مالکیت انجمن زرتشتیان تهران بوده اند یاد کنم و خدا را شکر که شمار این عزیزان هم کم نیست ولی شوربختانه مدت مدیریت آنها کم بوده است : آقای سیاهپوش، آقای محمود یونس آبادی، آقای کرمانی و آقای ناظم زاده و فرهیختگان دیگری که شوربختانه نام آنها را نمی دانم. جالب است بدانید که برخی از این مدیران خوب به سبب بی مهری یا کم لطفی دیدن از سوی جامعه از ادامه کار سر باز زده اند. بیایید قدر مدیران خوبی مانند آقایان جاوید، وفاداری و نجمی را بیشتر بدانیم.