دنیای رنگ ها جایی است پر از زیبایی. زیبایی هر احساس، چون هر رنگ بیانگر احساسی است. برای هر کس هم معنی رنگ ها متفاوت است. برای من زرد رنگ شادی، آبی غم، بنفش هیجان، سیاه ترس، سفید اضطراب و غیره.

دنیای رنگ ها که بیانگر احساس ها است. دنیایی نیست که بتوان با چشمان دید. دنیایی است که باید با قلب فهمید. دنیای رنگ ها ورود ممنوعی نیست برای افراد نابینا. زیرا رنگ ها، فقط نمادی هستند برای بیان احساسات. احساس ها مانند رنگ ها نیستند که بتوان با چشم دید. احساسات درونی اند و باید با قلب فهمید. هیجانات و شادی ها، غم ها و خشم ها چیزی نیست که بتوان با چشم دید. چون اگر فکر می کنید با دیدن یک چیز شما شاد یا غمگین می شوید در اشتباه اید.

فرض کنید در خیابان دارید قدم می زنید و  دختربچه ای با دوچرخه ای می بینید. لاستیک دوچرخه دخترک پنچر شده و او از آن پایین افتاده و پایش زخم شده. و شما از کنار دخترک  می گذرید. شما فقط دخترک و پاهای زخمی اش را با چشمان تان دیدید، اما درد او را درک نکردید. شما فقط دختری با دوچرخه دیدید. اما احساس غم آبی رنگش را نتوانستید ببینید. حتی اگر هفته ها به دخترک نگاه بکنید نمی توانید او را درک بکنید. چون چیزی که چشمان شما می بیند این است: پاهایش زخمی شده، خب با دستانش راه برود.

پس بهتر است گاهی چشمان مان را ببندیم تا دنیای رنگ ها را ببینیم.