امرداد ۱۳۹۳-

گهنبارها، زمانهای ویژه زیارت پیرها، جشنها و بسیاری از مراسم و آیین های دینی و غیردینی زرتشتیان بهانه هایی بوده است برای گردهم آمدن.

چرا گرد هم آمدن مهم است؟

در زمانی که وسایل ارتباط جمعی بسیار ضعیف تر و کم شمارتر از امروز بود، شاید یکی از معدود راه های موجود برای آگاهی از وضعیت عمومی، اجتماعی ، اقتصادی و کلی جوامع نزدیک و دور که دارای اشتراکاتی بودند همین زمانها بود. به علاوه برای مقاصد فردی، بسیاری از گفتگوها و تعاملات در این زمانهای گردهم آیی انجام می شد و به ثمر می رسید. آیا امروز هنوز هم به این گردهمایی ها نیاز داریم؟ آیا با وجود وسایل ارتباط جمعی و بین فردی گوناگون ارزان و با کیفیت هموز هم چنین گردهمایی ها لازم است و فایده دارد.

چند شاهد عینی

در هنگام گردهمایی ها حضور آن دسته از زرتشتیان ایرانی الاصل که هم اکنون در ایلالت متحده یا دیگر کشورهای مهاجرپذیر اقامت گزیده اند، نشانه ای است از این که هنوز نیاز به گردهمایی ها احساس می شود. حضور یافتن مسوولان رنگارنگ سیاسی، فرهنگی و اجتماعی جامعه در گردهمایی های بزرگ و کوچک نشان می دهد که هنوز در این گردهمایی ها مسوولان یادشده می توانند ضمن ملاقات و سخنوری رودررو به برخی اهداف ویژه خود دست یابند.

اما آنچه بیشتر می تواند ضامن بقای این گردهمایی ها باشد حضور کودکان و نوجوانان است. شاید این گروه سنی امروزه نیاز به حضور در چنین گردهمایی ها را کمتر احساس می کنند و در حالی که در دنیای مجازی از لحظه لحظه با هم بودن لذت می برند، دیگر بودن در چنین گردهمایی ها را کاری اضافه می پندارند: در صورتی که پژوهشگران علوم اجتماعی نظری دیگر دارند.

چگونه نوجوانان و جوانان را به چنین گردهمایی ها بکشانیم؟

بهتر است از خودشان بپرسیم! نوجوانان و جوانان امروز، همانها که دور و بر شما هستند چه چیزی را بیشتر دوست دارند؟ تفریح و سرگرمی.

بخواهیم یا نخواهیم تفریح و سرگرمی یکی از نیازهای بشر است که مانند سایر نیازها باید برای برطرف کردن آن برنامه ریزی نمود. رقص و پایکوبی، موسیقی زنده از انواع مورد نظر جوانان، مسلبقات فعال و عملی، ورزشهای گروهی، جشنواره های رایانه ای (بازی، وبلاگ، وبسایت و…) هنرهای ساده و جشنواره های هنری مردمی از جمله پیشنهادهایی است که پایان هم ندارد.

جوانان و نوجوانان بسیار ماجراجو و دوستدار هیجان هستند. هر گونه تلفیق هیجان و ماجراجویی با دانش، فن آوری، هنر، تحرک و ورزش و… جوانان را به سوی برنامه جلب می کند.

این گروه سنی بسیار دوست دارند که دیگران به ارزش واقعی و توانایی آنها پی ببرند. هر برنامه ای که با تشویق توانایی های آنها بدون مقایسه آنها با دیگران همراه باشد بشدت مورد استقبال قرار می گیرد. برنامه هایی مانند جشنواره فرهنگی آموزشی پیر نارکی در این گروه قرار دارد. جشنواره هایی برای تشویق همه نوجوانانی که می توانند ساز بنوازند، می توانند نمایش بازی کنند، می توانند فیلم و عکس با محتوا تهیه نمایند، می توانند مجسمه بسازند، شعر بگویند، داستان بنویسند، طراحی و نقاشی بکشند، پل ماکارونی درست کنند اما بدون مقایسه با دیگران. چرا می خواهیم گاهی نوجوانان را با چیزی که از آن بدشان می آید از جشنواره دور کنیم؟ مقایسه لازم نیست. آنها خودشان به طور سرشتی می خواهند و همه تلاش خود را می کنند که بهتر و بهترین شوند و نیازی به مقایسه مخرب ندارند. یک تشویق خیلی ساده برای همه نوجوانانی که ساز می نوازند به مراتب جذاب تر از برگزیده شدن یک نفر است و جمع بیشتری را با شور و لذت فراوان تر به سوی خود می کشاند.

از نوجوانان و جوانان بپرسیم بهترین پاسخها را دارند.