آذر ۱۳۹۰- ساعت ۹:۰۰ بامداد پس از این که اتومبیلم را به زحمت توانستم در جایی پارک کنم، وارد دبستان شدم

طبق آنچه از پیش هماهنگ کرده بودیم قرار بود برای رفع نیازهای این آموزشگاه دولتی ( که البته دولت بجز حقوق برخی کارکنان و قوانین و محدودیتهای دست و پا گیرش کمک دیگری به آن نمی کند ) فرمولی پیدا کنیم.

مرا به کتابخانه راهنمایی می کنند، خانم مدیر با یکی از والدین دانش آموزان و دو نفر از اعضای انجمن اولیا و مربیان نشسته اند. خانم مدیر تعریف می کند که ناگهان تصمیم گرفته ده نفر از والدین دانش آموزان را برای گزارش دهی دعوت کند. می گویم : این کار خوبی است اما هم اکنون زمان برگزاری جلسه انجمن اولیا و مربیان مطابق دستور جلسه شفاهی هماهنگ شده است. خوب بود شما این جلسه را خودتان در یک روز یا ساعت دیگر می گذاشتید و به شخصیت سایر افراد گروه ( انجمن اولیا و مربیان ) احترام می گذاشتید. اگر هم می خواهید این جلسه را با اعضای انجمن برگزار کنید باید از انجمن اولیا و مربیان مصوبه و موافقت آن را می گرفتید و سپس این کار را     می کردید.

ناگهان به یاد یک نفر دیگر افتادم که ادعای کار گروهی دارد ولی همه کارها را تنهایی تصمیم می گیرد و به اصطلاح انجام هم می دهد و در حد امکان تنهایی در تصمیم گیری گروهی اختلال ایجاد می کند و با افعال اول شخص مفرد نوشتار گروهی تنظیم می نماید. جالب است بدانید که من مجبور بودم ساعت ده به تالار دبستان بروم، جایی که با شماری از والدین علاقمند در مورد هوش عاطفی و هیجانی و مراحل رشد شخصیت کودکان به صحبت و پرسش و پاسخ پرداختیم و جالب تر است که در جلسات بعدی قرار است در مورد هوش اجتماعی هم حرف بزنیم.

هوش اجتماعی چیست؟

واژه هوش اجتماعی را نخستین بار حدود نود سال پیش در ادبیات روانشناسی می توان یافت. اما به نظر می رسد از سال ۲۰۰۳ با نوشته های دانیل گلمن این عبارت بیشتر به کار گرفته شد و بر سر زبانها افتاد.

« توان درک و مدیریت مردان، زنان، پسران و دختران اطراف خود از راه رفتار عاقلانه در روابط انسانی »

به عبارت دیگر می توان آن را معادل « هوش بین فردی » نام نهاد. یکی از روانشناسان آن را چنین تعریف        می کند : توانایی یک انسان برای درک بهینه انسانهای اطراف خود و نشان دادن واکنش درست در برابر آنها برای نیل به رفتار موفق اجتماعی. اما اهمیت هوش اجتماعی وقتی بیشتر مشخص می شود که می بینیم یونسکو با انتشار یک کتاب به نام « یادگیری اجتماعی – عاطفی و محیط آموزشی » بر افزایش هوش اجتماعی همه دانش آموزان و دانشجویان جهان تاکید می کند. در مقدمه این کتاب می خوانیم :

این کتابچه به مهارتهای اجتماعی- عاطفی مورد نیاز دانش آموزان برای موفقیت در مدرسه و در زندگی می پردازد. در همه کلاسهای جهان، از ساده ترین آنها که دیوار ندارد، تا شیک ترین و مجهزترین آنها، رفتار متقابل دانش آموز و آموزگار و ارتباط بین دانش آموزان جزیی تفکیک ناپذیر از آموزش به شمار می آید. مهارتهای اجتماعی- عاطفی یا هوش عاطفی نامی ست برای توانایی هایی که به دانش آموزان توان می بخشد با یکدیگر کاری را انجام دهند، به خوبی یاد بگیرند و نقش مهمی در امروز و فردای خانواده، جامعه و محیط کار خود به عهده بگیرند.

پژوهشها نشان می دهد که مهارتهای اجتماعی- عاطفی را می توان به دانش آموزان یاد داد و اجرای این آموزشها در کلاس و آموزشگاه یادگیری و آموزش رسمی را به طور مثبت تحت تاثیر قرار می دهد. اگر آموزش مهارتهای اجتماعی- عاطفی به آموزش رسمی کلاس و مدرسه افزوده شود، دانش آموزان خیلی راحت تر و بهتر آنچه را یاد گرفته اند، در ذهن حفظ می کنند و بهتر می توانند از آموخته های خود در موقع لزوم به طور عملی استفاده کنند. در واقع دانش آوزان می آموزند که به آموزش خود این موارد را هم بیفزایند:

حس مسوولیت پذیری، مراقبت و دقت در سلامت دیگران و همچنین خودشان. بدین ترتیب دیگر مدرسه فقط بر مغز حکم نمی راند که قلب را هم به تصرف درمی آورد و نتیجه آن کلاسهایی ست که راحت تر اداره می شود و      دانش آموزانی است که پر از انگیزه و شور هستند. بنابراین در همه نقاط جهان در همه مدارس آموزش مهارتهای اجتماعی- عاطفی و آموزش رسمی باید در کنار هم اجرا شوند. … »