غریزه بی رحمی در انسان وجود دارد. اما تحقیقات روانشناختی نشان می دهد کمتر از یک سوم انسان ها توان لازم برای مهار غریزه بی رحمی را در خود پرورش می دهند. چه عواملی باعث می شود یک انسان بتواند غریزه بی رحمی ر مهار نماید؟

یکی از مهمترین راه ها که به مهار غریزه بی رحمی در انسان می انجامد، بالا بردن توان روحی است. یک انسان کارهای زیادی انجام می دهد که بسیاری از آنها به دلیل دریافت یک پاداش مادی یا اجتماعی است. کارهای یک روز خود را مرور کنید و ببینید هر کاری را برای رسیدن به چه هدفی انجام داده اید. به محل کار خود می روید و در آن جا کار می کنید که پول در بیاورید. مواد غذایی می خرید که غریزه گرسنگی را فرو نشانید. وقتی مهمان دارید، خانه تان را تمیز می کنید که مورد تمجید دیگران قرار بگیرید. خودرو مدل بالا می خرید که تحسین بقیه را برانگیزید یا خودتان به لحاظ جسمی راحت تر باشید. همه این کارها اهداف مادی یا انگیزه های پاداش اجتماعی دارد.

اما می بینید یا بهتر بنویسیم، می شنوید که صدای تار می آید: از خانه ی همسایه، در حالی که می دانید تنهاست و هیچ کس پیش او نیست. برای چه کسی می نوازد؟ پاسخ: برای دل خودش! چنین کارهایی که فقط و صرفا برای شادابی و رضایت روانی خودتان انجام می دهید، می تواند به شما کمک کند که بی رحمی را در خودتان مهار کنید.

اشتباه نکنید! منظور این نیست که هنرمندان بی رحم نیستند. هنرمندان حرفه ای که پاداش های مادی یا اجتماعی خاص خود را دنبال می کنند (که البته بد هم نیست) کمکی به مهار غریزه بی رحمی در خود نکرده اند. اما آن کسی که به قله ای صعود می کند و هیچ خبری از او در هیچ جایی نمی شنوید برای رضایت روحش این کار را می کند. کسی که داستان می نویسد بدون این که به دنبال انتشار و پول درآوردن از آن باشد، به خودش کمک می کند بی رحمی را مهار کند.

شاید حالا بفهمیم چرا قریب به اتفاق سیاستمداران و مسوولان، بی رحم ترین انسانها هستند چون مشغول خدمت بی رحمانه (!!) به خلق هستند و وقت ندارند بجز اهداف مادی و رای جمع کردن از اجتماع، برای رضایت روحی خودشان کار می کنند. تازه اگر برای رضایت روحی هم کاری کرده اند، آن را وسیله تبلیغات اجتماعی و سیاسی قرار می دهند!! اما یک مساله: آیا انجام دادن یک کار برای رضایت روحی و بالا بردن توان روانی را در کودکان و نوجوانان تشویق می کنید یا می گویید “وقتت رو برای این کارها تلف نکن یه کاری بکن فایده داشته باشه” شاید اگر از گفتن همین جمله پرهیز کنیم و اجازه دهیم کودکان و نوجوانان و حتی بزرگسالان از انجام کارهایی برای دل خودشان احساس منفی نکنند، جامعه ای مهربان تر و زندگی آسوده تری در انتظار نسل های بعدی باشد.