یک عفونت ویروسی که تا چند هفته پیش بسیار نادر بود، امروز در همه جهان در حال گسترش است. آمریکا، کانادا، بسیاری از کشورهای اروپایی و استرالیا موارد متعدد ابتلا به آبله میمونی را گزارش کرده اند. این بیماری پیش از این فقط محدود به برخی از کشورهای آفریقایی بود.

به عنوان نمونه، در بریتانیا ۹ مورد آبله میمونی تا امروز تایید شده است. در اسپانیا ۲۳ نفر مشکوک به ابتلا به آبله میمونی هستند.

ویروس آبله میمونی چیست؟

این ویروس از گونه های ارتوپاکس ویروس به شمار می آید که خود از خانواده پاکس ویریده است. نخستین بار این ویروس به دنبال شیوع بیماری آن در بین میمون های آزمایشگاهی در سال ۱۹۵۸ شناسایی شد. موارد ابتلای انسان به آبله میمونی در نواحی جنگلی و حاره ای مرکز و غرب آفریقا گاهی افزایش می یافت اما موارد بسیار نادری در اروپا گزارش می شد. نخستین مورد ابتلای انسان به آبله میمونی در سال ۱۹۷۰ میلادی در کنگو ثبت شد.

ویروس آبله میمون چگونه سرایت می کند؟

انتقال این ویروس از حیوان به انسان بیشتر از راه گاز گرفتن یا خراش ناخن یک حیوان آلوده به ویروس یا خوردن گوشت این حیوانات بیمار رخ می دهد. برای انتقال ویروس آبله میمونی از انسان به انسان تماس مستقیم با او یا با لباس یا رخت خواب آلوده او لازم است.

ویروس آبله میمونی از راه ضایعات پوستی مانند زخم، یا از راه دستگاه تنفسی یا مخاط چشم،بینی یا دهان وارد بدن انسان می شود. بیشتر موارد سرایت انسان به انسان از طریق قطرات درشت تنفسی اتفاق می افتد بنابراین قرار داشتن در فاصله بسیار کم بیمار برای مدت طولانی برای سرایت ویروس لازم است.

مرکز کنترل و پیشگیری بیماری های آمریکا چنین می گوید: «هر کسی بدون توجه به وضعیت ارتباط جنسی (عادی، همجنس گرا یا غیره)، در واقع همه در صورت تماس با مایعات بدن یا زخم های آبله میمونی یا لوازم مشترک مانند رختخواب مشترک آلوده بیمار مبتلا به آبله میمونی، در معرض خطر ابتلا قرار می گیرند.»

بیماری آبله میمونی چگونه است؟

وقتی ویروس وارد بدن فرد سالم شد، ۵ تا ۲۱ روز طول می کشد تا علائم بیماری آغاز شود. علائم بیماری بین دو تا چهار هفته فرد را آزار می دهند. علائم آبله میمونی به شرح زیر هستند:

– تب

– سردرد

– درد عضلات

– کمردرد

– لرز

– خستگی

– ورم غدد لنفاوی

– ضایعات پوستی از دانه تا تاول و تاول چرکی